Создавањето на исламот, како една од абрахамските религии, имало повеќеслојна функција и цел, но тука ќе се обидеме да го објасниме едниот нејзин важен аспект.
Најнапред да фрлиме малку светло врз самиот поим Суфизам.
Суфизам односно тасавуф (арапски تصوف, тасавуф, персијски عرفان, ерфан) е мистички аспект на исламот, начин на живот усмерен према остварување на Божјето единство и присуство преку љубов, искусено самоспознавање, аскетизам и екстатичко единство со саканиот Творец. Но всушност ова учење е многу посторо од самиот ислам, но овие мистици и просветители постанале еден вид на исласмска гностичка секта, односно едев вид на арапски богомили кој поради репресивните околности морале да се прекријат со наметката на новата религија. Дури самиот овој збор религија има корен од латинскиот збор “Religare”, каде Rе – повторно (рециклажа, реанимација) и Ligare – обединување (лига на нации, лига на шампиони итн), односно повторно воспоставување на некаква системска институционална вера, врз нешто што веќе постоело, а тоа што постоело е исконското гностичко, односно ведско духовно спознавање на древните предци. Иако Језуитите (Исусовците) како ред се основани од Игнасио Лојола во Париз во 1534 година со основното мото на редот е Ad majorem Dei gloriam („За поголема Божја слава“), не значи дека овие служби што ја користеле истата тактика и дејност не постоеле и претходно под друго име. Да не заборавиме дека Инквизицијата, исто така постоела пред официјалното формирање на овој католички ред. Целиот исконски колорит во секоја смисла, од научна па се до самата облека, бил заменет со комплетната темнина која е всушност репрезент на темниот аспект на Сатурн, чии култ го слави талмудската елита и темните кабалисти. А тоа е култот на смртта.
Терминот суфи и суфизам (тасавуф) потекнува од белиот волнен огртач (суф) кој го носеле муслиманските аскети. Во учењето на суфизамот Суфите се оние кои го достигналето врвот на учењето. А пак „учителите“ кои не го достигнале врвот но имаат длабоки познавања и го шират суфизмот се викаат Дервиши.
Практицираат молитвени бројаници, контролирано дишење, музика со „окретен“ танц, молитва, медитација. Рабија ал-Адевија (починала 801г) била муслиманска суфи светица, ја подигнала аскетската традиција до нова димензија преку страствен љубовен мистицизам, нејзината љубов према Бог била апсолутна и ексклузивна во однос на се друго, недопуштајќи ни место за страв од пекол, ни желба за рај ни пак омраза према сатаната. Молитва на суфијската учителка од осми век на Рабија ал-Адевија била:
„О Боже ако те обожавам поради страв од пеколот, тогаш нека изгорам во него, ако те обожавам ради надежта за рајот, тогаш не ми го давај, но ако те обожавам поради Самиот Ти, тогаш не ја тргај од мене твојата вечна убавина“.
Хасан ал-Басри (починал 728г) бил еден од првите муслимански аксети, ги критикувал материјалистичките намери на сите освојувачи.
Ибн Араби (1165-1240) се смета за најголем исламски мистик, суфист. Роден во Андалузија (Шпанија).Ибн Арабијева доктрина била „човечко единство” (вахдаш ал-вуџуд), проповедал еднаквост на сите религии. Со што навистина постои е Бог, неговата креација (ние) му е потребна да се спознае сам себе, ние сме огледало на Бог, ние сме атрибути на Бог. Другата Ибн Арабијева теорија била Совршено Човечко Битие (ал-инсан ал-камил), врв на Божјата креација. Тоа битие има многу димензии: може да биде космолошка хипостаза која делува како камен-темелник на создавањето; може да биде духовен столб; може да биде срж на Пророците. Човечкото битие е микрокосмос во универзалниот макрокосмос; таа врска може да биде искористена за конечно преобразување на мистичноста. Како сам врв на создавањето, човечкото битие е сјај на Божјето огледало, најизострена слика на Божественото, создаденото изгледа исто стварно како и неговиот создавач. Ова се само некои од основните принципи на Суфузмот, чисто само како една увертира
Уште од 17-ти век во Ватикан постои канцеларија за прашањата околу границите на државите и односите помеѓу народите. Тука се измислени многу држави кои денес постојат како производ на војните и промена на границите кои тие ги поместиле. Една од грижливо спроведените активности на Ватикан од таа канцеларија е програмирањето на католичките народи кои се граничат со православните земји на патолошка омраза кон нив. Така Језуитите ги програмирале Пољаците да ги мрзат Русите, унијатите во Украина да ги мрзат Русите, Унгарците да ги мрзат Русите и Романците, Хрватите да ги мрзат Србите. Таа политика на негување омраза донела и многу конфликти и геноцидни злочини. Важно е да се знае дека све е тоа плански работено од еден центар, дека тоа е програм за контрола на умот и емоциите, а не особина на самите народи. Ако сте помислиле дека тоа е се од Ватикан, вие гадно се лажете. Зарем не е тоа истата слика што ја гледаме и во муслиманскиот свет, истата слика на омраза помеѓу Шиитите и Сунитите и нивните меѓусебните војни? Една од најкрупните дејности на Ватикан надвор од Европа е создавањето на исламот. Според сведоштвото на еден бивши Језуиите, др. Алберто Ромеро Ривере, Ватикан го создал исламот за да биде покорено древното знаење (суфизмот) помеѓу народите на Средниот Исток кои исто така во дел од генот имаат и Словено-Аријски корен.
Види за: Палестина – Земјата на Пелазгите
ДР. АЛБЕРТО РОМЕРО РИВЕРА: ВАТИКАНСКИ УБИЈЦИ (ЦЕЛА КНИГА)
Во самата содржина на оваа книга, можете да најдете разно разни интересни поглавја кои се поврзани со црните дејности на Ватикан. Од тоа кој ја предизвикал Шпанската граѓанска војна, потоа за вистинскиот автор на Протоколите на Сионските мудреци, кој е вистинскиот автор на Хитлеровата книга “Мојата Борба” па се до создавањето услови за Првата и Втората светска војна. Но тука исто така има едно цело поглавје кое се вика: Кој го создал Исламот?
Исламот е вештачка творба која е придвижена од Римската црква. Што се однесува до точноста на датумите и неговото создавање, согласно општоприфатената историја јас навистина сум малку скептик во нивната исправност. Но, не би се осмелил да шпекулирам кога ова навистина се случило.
Ватиканските служби од Рим го создале Исламот како програм за контролата на умот наменет за луѓето кои го носеле со себе древното знаење од Сумерската и Месопотамската цивилизација и секако возвишената цивилизација на Персија кои се всушност аријска креација. Тие го населувале целиот Блиски и Среден Исток, многу од нив постанале подоцнежние Арапи, и сочувале многу древни знаења и несебично ги ширеле кон другите народи, пред се древното знаење на суфизмот, за правата природа на човечката душа како и правата наука за природата.
За да ги спречат во оваа просветителска дејност, службите во Ватикан решиле да го инсталираат Исламот како потполна диктатура над умот со цел да се уништи древното знаење за човекот, каде гностичките учења биле најголем непријатал на Римската црква, однсоно на темните кабалистички магови кои во сенка управувале со официјалниот религијски систем – Христијанството. Рим најнапред се обидел преку Св. Августин да ги преобрати Арапите во христијани, но кога во тоа не успеал (иако св. Августин древното суфиско учење за душата го кристел и извртил во христијанско учење па затоа неговото учење е така убаво прифатливо за душата), покренал индиреткна метода, создавање на нова вера (религија) која ќе работи во нивна корист и интерс. Најпрво пуштиле глас во Северна Африка помеѓу Арапите да го очекуваат нивниот сосема непознат јудео-христијански “пророк” или “пратеник”. Таа гласина ја негувале со векови додека не откриле некој погоден за таа улога како Мухамед. Првата жена на Мухамед била христијанска вдовица, која е изведена од манастир со задача да му постане жена. Неговиот постајан следач, патеписец и толкувач на Кур’анот, Вораква, играл улога на негов програмер, бил исто така христијанин и работел по задача на Римската црква. Тој пишувал (или со веќе добро спремени текстови) и го корегирал целиот Кур’ан. Постојат дела на Кур’анот кои не се објавени, а ги запишал самиот Мухамед. Тие дела врховните поглавари на исламот (во Ријад и Техеран) ги кријат од народот бидејќи во нив Мухамед јасно напишал дека римокатолиците го создале Ислмот.
Меѓутоа, многу брзо исламот се проширил и зајакнал толку многу што постанал невозможен за тотална контрола од Римокатоличката црква и постанал независен. Постојат документи и докази дека римскиот папа во почетокот директно им наредувал на муслиманските водачи и ги финансирал во освојувањето на Северна Африка. Кога муслиманите за сметка на римокатолиците ги побиле сите гностици и изворните христијани кои за римокатолиците биле непријатели, и секако суфите, чуварите на истото тоа древно знаење за човекот и неговата духовна автентичност, ги спалиле сите древни знаење и универзитетски центри, се до Неланда, будистичкиот универзитет во Индија, кој можеби бил и поголем центар на знаење од Александриската библиотека, каде сите ги спалиле и монасите научници ги набиле на колец, и продолжиле кон Ерусалим. – својот “свет град”. Проблемот бил во тоа што неговата “светост” веќе била зафатена. Според планот требало да го освојат Ерусалим, да го тргнат влијанието на тие Евреи и рано христијански гностици кои во Ерусалим биле највеќе и да ги предадат на Римската црква. Но тие го задржале за себе. Од тогаш траат нивните меѓусебни уцени бидејќи никој од нив не сака оваа вистина да се објави. За да ја замрсат работата, повремено глумеле крстоносни војни и имале конфликт околу имотите и недвижностите. Оваа вистина ја знаат сите врховни поглавари на исламот и денес, особено во Саудиска Арабија и Иран, но ја чуваат од јавноста. Истата вистина ја крие и Ватикан. Ниту на едните ниту на другите им одговара вистината да се дознае. Затоа меѓусебно се уценуваат и соработуваат. Така, на пример, Ватикан ги повикал муслиманите да го освојат својот долгогодишен пријател, а веќе конечно непријател Истичното Римско Царство (Византија), и така настанало Отоманското царство. Подоцна ги повикале да го освојат Балканот, но само православниот дел на Балканот, со цел да се уништи самостојното влијание на словенските народи и нивната контрола врз православната црква. За возврат, муслиманите ја допуштиле на Ватикан власта во Либан, се повлекле од Шпанија (со малку војни како маска за народот), а кога Ватикан покренал граѓанска војна во Шпанија (а таа војна настанала кога народот открил масовни гробници на мали деца во католичките манастири и така ја замрзеле католичката црква каде социјалистите можеле лесно да дојдат на власт), генерал Франко имал волгавном муслимани во својата војска. Исламот е етичка религија, тоа значи дека препишува све што треба човекот да прави од утрото па до мракот и за што воопшто смее да мисли, всушност, и не треба да мисли бидејќи дадени му се сите одговори во “светата книга”. Треба само неприкинато да се поклонува на Бога и све да доживува како негова волја. Во која мера тоа верници ги ослободува од сопствената свест, критичност и совест, и ги чини бездушни, а тоа најдобро го покажува масовниот злочин на исламските терористи, салафистиите, кои се единствени и прави и најдоследни муслимани, а сите останати следбеници се благи верзии на исламот. Единствената вистина е дека изворот на сите извори е всушност еден Творец (Бог), сето останото е само програм и контрола на умот. Древните духовни учење што ги познаваме како политеистички, исто така верувале дека еден е Творец, но верувале дека тој се пројавува и манифестира во разни други ко-креации кои имаат и машка и женска природа, па затоа погрешно тоа е интрептирано како многубожачка религија од страна на абрахамските религии кои требале да ги заменат па измислиле пропаганда. Исламот како институционална религија исто како и Христијанството всушност е робска релгија за масата (вера без гноза / ведизам) и го спречува човекот да се ослободи, му го спречува патот на човекот да се врати кон божјиот универзален извор. Слободата и слободната волја не значат да не се почитуваат правила, дисциплина или строгости, туку напротив, да се дознае и директно искуси вистината како внатрешна искра би се разгорела до степенот на просветителната самоспознаја…
Како човекот расте во душевноста и својата слобода, така му се откриваат тајните на божјата честичка параматмата или светиот дух. Во исламот се поништува сето тоа со диктатурата на строгата ограничувачка етика (шеријат) во сите аспекти на живот се блокира сето душевно, креативно, развојно и слободно во човекот низ илузијата дека Бог се пројавил надворешно, и за таа објава не смее ништо да се приговори, промени ниту дададе под заканата со смртна казна. Слободната волја е нераздвојна од изразувањето на свеста на душата. Па еве да претпоставите или да се посомневате на момент дека сето ова што го пишувам е погрешно или непроверено доволно, сепак јасните резултати на овие абрахамски религии, кои се ништо друго освен историски факт, јасно гледаме дека ништо не постигнале низ вековите, гледаме се појасно дека светов се повеќе и повеќе тоне, а сите т.н. верници се само соучесници во желбите на нивните господари во сенка, кои се жедни за крв и војни. Не гладаме никакви конретни резултати, напротив се поголема е верската и етничката омраза, се поголемо и поголемо е религијското слепило. Исламот, Христијанстово и особено Јудеизмот потполно ја тргаат од патот душата да се развива како и слободната волја во името на веќе присутниот Бог, кои го слават, но само со зборови, не и со дела и практични дисциплини и знаење да дојде до вишо ниво на развој. Затоа кај нив целата религиозност е декларативна, театрална и надворешна. Би рекол и малоумна. Во своето срце и душа тие воопшто не се духовни. Исламот ја трга душевноста од овој свет на тој начин што со строгата етика го оневозможува слободното манифестирање на кармичката драма низ која душата поминува на овој свет во слободниот развој на искуствата и свеста. Етичките абрахамски религии и оневозмужуваат на душата искуство на кармичката драма поради привидната заштита од неизвесноста која таа ја носи во текот на слободниот израз на креативната свест. Тие му наметнуваат на човекот потполно механички живот. Избегнувањето на тежината и ризиците и наоѓање уточиште во строгата етика и верски морал, се избегнува суштината на креативноста на душата.
Божјата свест и креативност едноставно не можат лесно да испливаат на површина преку овие репресивни агностички религии. Тие се наменети мимимално да ја задоволат душата, особено за некој празник, но долгорочно не задаваат никаков силен удар како би не освестале од мамуралакот наречен илузија. Затоа нема никакви значајни резултати, туку напротив тие се програм за масата да се држи под контрола. Денеска јудеизмот им користи највеќе на ционистите да ги спороведуваат своите цели. Инаку еврејскиот Талмуд можеме слободно да го дефинираме како сатанизам. Тоа е типична книга на омраза но и правни закони, за тоа како избраниот народ има право да владее на другите народи (гоите) кои се всушност според тие закони под-луѓе, луѓе-животни и требаат да им служат на евреите. Значи Јудеизмот и неговите две гранки Христијанството и Исламот се абрахамски религии и се под контрола на темните сили, не само преку посредници и платеници или инфилтранти туку се програмирани уште во самиот старт, во самото јадро и срж поставени се догмите за оглупување, а потоа веќе не е потребно надзор и тутур. Самите верници се одбрамбен механизам на темниот систем. Првата цел на Ватикан и архонтските сили што цврсто ги контролираат језуитско-масонско банкарските тајни друштва и картели предизвиквуаат конфликт и меѓусебно уништување на Евреите и Муслиманите. Новиот Светски Поредок, сака да имаме постојана војна и тензија и разделби на сите можни нивоа, додека самите тие би имале единствено профит од овие конфликти како би ја терале својата заветна агенда на тотална контрола и поробување. Тоа го осеќаат многу муслимани и евреи па затоа и често им се противат, иако нажалост немаат силно духовно оружје за борба против темните кабалисти.
Во ист ваков конфликт се нашло и Православието заедно со словенските народи. Изразената душевност на Словените после пропаста на нивната изворна родна вера наишла уточиште во православната вера и затоа многу стари празници и култови успеале под маска да ги префрлат во новата вера односно јудео-христијанската религија. Всушност словенската душа е таа која му дава вредност на православието, и затоа имаат силна омраза кон нас, а самото православие е мртво од догмите кои почиваат на истите дезинформации како и католичката црква. Меѓутоа и православните Словени од истата причина силно им се противат на архонтските сили на Новиот Светски Поредок и го спречуваат процесот на нивната материјализација.
Според Romanusu pontifikusu, кој е стапен на сила од 1455 година и Interkarakteri од 1493 година, секој што не е католик нема право да живее, ниту право на земјиште, ниту право на одбрана. Во овие документи, католичките кралеви се обврзуваат да ги освојат паганите (родоверците) и сарацените, а тоа доаѓа од законите донесени заради крстоносните војни. Според нив, институтот „indulgences“ им простува за сите гревови извршени во името на католицизмот. Тој дури им кажал на крстоносците дека со извршување на злосторства против другите, тие ќе се вратат во првобитната состојба на блаженство, како во рајот.
Секоја сличност со исламистите е намерна, не е воопшто тешко да се преведат крстоносците како џихадисти. Темните сили намерно направиле поделба за лесно да владеат и да создадат атмосфера на омраза помеѓу Католиците и Православните и секако помеѓу Сунитите и Шиите.
Види за: Историјата за создавањето на исламските терористи Вахабии од страна на Језуитите
Види за: Холокаустот над Ерменците 1915
Денес тие се „Муслиманските браќа“ (марионетите на Илуминатите и водачи на Ал Каеда и ИСИС), екстремните муслимани кои го заведуваат шеријатот и исламскиот терор врз невините Арапи.
Илјадници ерменски жени завршија на овој начин во геноцидот во 1915 година.
Во времето на падот на Отоманската империја, Ерменците не биле единствените жртви. Се проценува дека 250.000 Асирци, претежно христијани, кои живееле во Месопотамија, денешен Ирак, биле убиени од припадниците на османлиската армија за време на Првата светска војна. Повеќето влади потврдија дека овој помор е всушност геноцид. Во исто време, стотици илјади грчки христијани биле убиени во Анадолија. Нема официјални информации, но се проценува дека загинале повеќе од еден милион луѓе. Од 1994 година, Грција го означи овој масакр како геноцид.
Светот навистина се буди кога веќе програмираните и исфрлани трупи на НАТО стануваат свесни за што станува збор:
Сепак, според плановите на елитата, изнесени од Алберт Пајк во XIX век, Русија и Кина ќе бидат вовлечени во третата светска војна против исламот. Ова е токму она што се случуваше до неодамна со тоа што беа соборен руски патнички авион и убиствата на кинеските државјани.
Сето ова се случува според нивниот план. Поранешен вработен член во американската НСА (Национална агенција за безбедност), Едвард Сноуден, откри дека британското и американското разузнавање и Мосад работеле заедно за создавање на ИСИС. Сноуден рече дека разузнавачките служби на трите држави создале терористичка организација способна да ги приведат сите екстремисти во светот на едно место, користејќи ја стратегијата наречена „осино гнездо“. Документите на НСА се однесуваат на неодамнешното спроведување на Осиното гнездо за да го заштититат ционистичкиот ентитет со создавање верски и исламски пароли. Според документите објавени од Сноуден, „Единствено решение за заштита на еврејската држава е создавање непријател во близина на нејзините граници“. Откриените информации откриваат дека лидерот и свештеник на ИСИС, Абу Бакр Ал Багдади, имал интензивна воена обука во текот на целата година во рацете на Мосад, покрај курсеви по теологија и вештини за говор.
И политичарите кои повеќе не се грижат за кариери потврдуваат дека ИСИЛ е создадена од САД и Израел
Фидел Кастро ако се сеќавате му рече на Мекејн, републикански кандидат на претседателските избори во САД во 2008 година, дека ја поддржува израелската разузнавачка агенција Мосад и дека „тој, заедно со таа служба, бил вмешан во создавање на Исламска држава (ИСИЛ), која денес контролира значаен и важен дел. Ирак, а наводно и третина од Сирија “.
Во мај 2013 година, сенаторот Џон Мекејн нелегално ја посети провинцијата Идлиб во Сирија. Меѓу оние што присуствуваа на тие состаноци беше и Ел Багдади. Веднаш потоа, организацијата на Ел Багдади започна официјално да се нарекува „Исламска држава“, а потоа се вклучи во граѓанската војна во Сирија.
Види за: Вооружување на ИСИЛ од САД
Види за: ИСИЛ не го крие своето сатанско потекло
Авганистан, Иран, Ирак и Сирија се земји кои до 1970-тите биле познати како „Европа на истокoт“, примери на културна и верска толеранција и отвореност кон сите модерни времиња, силно се движеле кон секуларното општество до средината на дваесеттиот век. идеална мешавина на античката култура и модерната цивилизација. Со богати нафтени ресурси тие биле наменети за брз и голем напредок. Ова не им одговарало на лидерите на Новиот светски поредок (ционистите) и затоа биле соборени од моќта што ја држеле толерантните и прогресивни претставници, како што е иранскиот премиер Мохамед Мосадик, кој бил соборен од ЦИА во 1953 година, бидејќи им заплени нафта од Британците, и го соборија и својот слуга иранскиот Шах Резу Пахлави во 1979 година и насилно ги донесоа на власт исламистичките фундаменталисти (Хомеини) или диктаторите (Садам Хусеин), кои ги заведуваа тие прогресивни земји во средниот век. Талибанците беа дизајнирани и создадени на Запад и беа ставени на сила да служат како изговор за современите „војни против тероризмот“. Од истата причина, беше назначен диктаторот Садам Хусеин. Целта беше сите да продаваат нафта за долари и да обезбедат извор на конфликт и закани за „модерната цивилизација“ и „светската заедница“ да ги одржат војните. На сатанистите им требаат војни. Запамтети тие имаат култот кон смртта, и не станува тука воопшто збор само за пари и материјални средства, нив им треба смрт и страв во светот. Тие не ја завршија работата со Иран, само ги вратија во средниот век, но сега се разгледуваат нови опции. Една од тие опции е да се создаде бран бегалци што ќе ја преплават Европа. А оваа опција веќе се спроведува на големо.
Бранот беше активиран од систематското бомбардирање на НАТО (читај: Ционистичко) на целата инфраструктура неопходна за животите на цивилите во Ирак, Сирија и Авганистан – бомбашки напад, скриен под лажната „борба против терористите“.
Примерите околу поврзаноста на Ватикан со Исламот, како и модерната поврзаност на Ционистите, Мосад, ЦИА, МИ6 со ИСИС се се повеќе и повеќе јасни. Примерите се безброј, но важно е да извлече заклучокот дека со кастрирањето на исконската боженствена искра која верно и искрено ја гаел Суфизмот, како и нејзиното помрачување од страна на Ватиканската креација наменета за арапското тржиште доволено до создавање на програмирани верници кои безумно ќе војвуваат и ќе се жртвуваат за системот на архонтските сили.
