Зошто на САД треба да им се овозможи “правото и моќта на атентат”

Зошто на САД треба да им се овозможи „моќта на атентат“?

Владата на САД аргументира дека го има секое право да погубува секого, насекаде каде што се смета за национален безбедносен ризик- па дури и свои граѓани- ова е гласник на неговото потекло во деспотизмот.

• Клиф Стефорд Смит е адвокат за човекови права.

6.декември.2020

На 16 ноември, случајот на Билал Абдул Карим дојде на ред за аргументација пред апелациониот суд во Колумбија. Тврдењето завземено од администрацијата на Трамп – и прифатено од федералниот суд во септември 2019 – беше дека владата на САД може да го ликвидира Билал со пеколно огнена ракета фрлена од Предаторски дрон. Бидејќи тука се работи за национална безбедност, ниту Карим ниту Врховниот суд на САД би требало да имаат збор во ова прашање.

Пдземањето, на организацијата на адвокати кои се борат против државно-спонзорираните злоупотреби на човековите права, и про боно ДЦ фирмата на Луис Беч Кауфман Мидлмис, оргинално го сведе случајот во име на двајца луѓе- Карим и новинарот на Алџезеира Ахмад Зајдан. Карим беше донесен во Њу Јорк со мајчинска посветеност на цивилните права и откако сонуваше малку да стане Стенд- Уп комичар, тој ја најде својата вера во исламот, и се посвети на тоа да застане зад правата на муслиманите ви Сирија како воен новинар. Зајден беше веќе во медиумскиот бизнис, како шеф на бирото на Алџезеира Исламабад и веќе обезбеди неколку стопалки на патот до Осама Бин Ладен. Како резултат на ова, тој беше фалшливо означен како член на АЛКАЕДА од страна на ЦИА, што можеме да видиме од документите на Едвард Сноуден.

Федералниот суд го распушти случајот на Зајден во 2018 во неговиот оргинален ред откако тој се врати од Пакистан во Доха и не се сметаше реалистично дека е во страв од смрт. Но, оргинално судот пресуди во корист на Карим, наоѓајќи дека овој афро американец веродостојно покажал дека неговата влада сака да го убие. Остана нејасно зошто Карим заслужил погубување- тоа беше тајна на ЦИА. Можеби тие ги пратеа неговите интервјуа и не им се допадна нивното пренесување на и нивните погледи на голем спектар на луѓе инволвирани во Сириската цивилна војна.

Една работа беше јасна како ден: Во пет ситуации тој едвај ја избегна смртта. На неговата канцеларија беше стрелано двапати, а САД му должеше за две возила кои беа разнесени откако тој искочи од нив. Него му беше тешко да поверува уште на првиот удар, но по петтиот, тој беше сигурен дека неговата сопствена земја го сака мртов. И по се тогаш САД беше единствената замја која распоредуваше наоружани дронови во тој регион.

Ова всушност е случај каде што кокошките на претседателот Обама доаѓаат дома во својот кокошарник во Белата куќа на претседателот Доналд Трамп.Обама беше тој кој го зајакна “извршувањето без судење” како бизарна замена за “притворите без судење” во заливот Гуантанамо.

Тој не постави лимит кога тие кои беа сметани за терористи можеа да бидат таргетирани. Ние би, тој напиша во својата последна книга, Ветената земја идејќи во потрага “осомничени за тероризам воглавно внатре- но понекогаш и однадвор- воените зони на Афганистан и Ирак”.

И тој впрочем ова не го лимитираше на терористите: во 2009 неумоливо, листата на убиените почна да содржи и дилери на дрога. Зошто да не? Ние имавме објавено војна на дрогата многу претходно пред војната над Тероризмот. Претседателот Родриго Дутерте на Филипините беше наводно одговорен за 7,000 сртни случаи на дилери на дрога во неговата прва година во претседателскиот кабинет и се фалеше дека лично убил дилери на дрога.Тој смета дека опасноста од дрогата може да биде многу поопасна за општеството отколку тероризмот.

Не помина долго откакао Америкаската агенција за борба против дрогатапроба да аргументира дека Талибан бил организизран од афганистански трговци со хероин и ова рапидно донесе доуште една еуфемистичка “смртна листа или листа за отстрел” (the “Joint Prioritized Effects List”, објавена од Едвард Сноуден) вклучувајќи дилери на дрога спремни за елиминација.

Замислете го возбудувањето на Доналд Трамп кога ја наследи оваа моќ. Сега во опаѓачките денови на неговото претседателствување, адвокатите во неговото министерство за правда ја употребуваат доктрината на Обама до нејзината логична екстрема. Се што Карим сакаше беше уверување дека неговата влада нема да се обиде да го убие уште еднаш, што можеби не звучи како многу од прашањето. Но тоа беше предолг мост за адвокатите на Трамп кога станува збор за жалбата на апелациониот суд во колумбија. тие објавија дека било кој факт кој се поврзува со тоа кого претседателот можеби сакал да убие било ТОП СИКРЕТ- и тие побараа судот да ја почитува светлата линија на – “Привилегијата на националната безбедност” на тоа тие инсистираа, тоа им овозможи да прават што сакаат, и кога сакаат, без надзор на судовите или било кој друг. Најзастрашувачки од се Федералниот суд се согласи на тоа.

Судиите од федералниот суд изгледаа шокирани исто така, од полето на трамповата моќ грабната во неговите раце. Но владините адвокати отидоа уште понатаму. Не само што ова е прашање на национална безбедност, аргументираа но и секој план на Белата куќа за убиството на Карим е нрезгледливо “политичко прашање” Еден од судовите сакаше да знае да ли Трамп барал неограничена моќ за да го убие Карим, можеби седејќи на неговото биро во судот.

“Нема разлика помеѓу мене и карим?” Тој побара од владиниот адвокат неверојатното “Вие сеуште ќе аргументирате политички прашања исто како што тоа го правите тука. И вие исто така ќе аргументирате државни тајни како што тоа го правите тука. Ништо не можам да направам за оваа осуда на смрт.”

„Ако вашето прашање е: Може ли суд, откако ќе се примени соодветно [политичката или националната безбедност] привилегија“, одговори адвокатот Трамп, по некое размавнување, „во таа околност, одговорот е не“. Со други зборови, администрацијата на Трамп тврдеше дека нема разлика, во принцип, помеѓу убиството на Карим во Идлиб, Сирија и убиството на судијата во нејзината канцеларија во Вашингтон.

 Ова не беше никаква академска дискусија, но зграпчување на моќта направено од претседател кој сè уште одбива да признае дека гласањето отиде против него, а тираносаурусот рекс може да биде многу опасен. 



 „Дали цените колку е извонреден тој предлог?“ извика неверојатниот правник. „Дека Владата на САД - извршната власт [претседателот] - може еднострано да одлучи да убие американски граѓани?“ 


Можеби не требаше да го пишувам овој напис. Тоа може да му даде идеи на Трамп, додека тој се чуваше на Западното крило помеѓу неговите после-изборни рунди на голф. На крајот на краиштата, според неговата теорија тој нема да биде ограничен на убиство на судии - истиот принцип ќе важи и за патентното „политичко прашање“ дали опозициски политичар претставува закана за националната безбедност (што, во случајот на Трамп, честопати е во комбинација со Трамп безбедност). Па, наместо да губите време на несериозни тужби за оспорување на гласовите во Пенсилванија, зошто да не испратите беспилотно летало „Предатор“ да ги бара eо Бајден и Камала Харис?

Трамп би бил само плагијат на плановите на еден од неговите блиски пријатели. Консензусот на западните разузнавачки служби е дека наредбата за убиство на рускиот опозициски лидер Алексеј Навални доаѓа директно од Кремrem. Владимир Путин се чини дека зазеде став дека политичките противници се, навистина, закана за националната безбедност.

Трамп нема да го стори тоа (мора да се надева!), Но кога САД ќе го напуштат високиот терен, тоа ги тера сите да нурнат во длабочините. Аргументот изнесен од адвокатот на Трамп ќе му овозможи на Путин да му каже на Бајден да се повлече ако се жали на обиди за убиство на политички противници од Солсбери до Истанбул – исто како што списокот на убиства на Обама го поттикна Дутерте да му каже на поранешниот претседател „да оди во пеколот“ на повик за атентатите со дрога. Многу се зборуваше за американско потекло во деспотизам под Трамп. Можеби нашите институции се доволно силни да издржат директен напад. Можеби поголема опасност доаѓа од подмолно разбирање на извонредна моќ.

Можеби, навистина, „откритието дека претседателот Обама, работејќи надвор од„ списокот на убиства “на владата, лично го насочувал тој што треба да биде цел на смрт од страна на воените беспилотни летала„ само нè турка многу поблиску до тој вознемирен пад на авторитаризмот. Ако е така, мора да се потсетиме на познатите зборови на Едмунд Бурк: „Единственото нешто што е потребно за триумф на злото е добрите мажи и жени да не прават ништо“. Првичното инсистирање на Обама на правото да се откаже од правото на судење пред егзекуцијата е еден од најопасните чекори што ги направивме кон работ на карпа.

Превземено од Алџезеира