Многумина слушнале за Дмитриј Иванович Менделеев и неговото откритие во XIX век (1869) „периодичен закон кој ги менува својствата на хемиските елементи по групи и редови“.
Многумина исто така знаат дека Д.И. Менделеев бил основач и доживотен претседател (1869 – 1907) на Руското научно здружение наречено „Руско друштво на хемичари“ (а од 1872 година – „Руско друштво на физичари и хемичари“), кое во текот на своето постоење го објави светски познатиот журнал ЗРФО до моментот на ликвидација во 1930 година на Академијата на науките на СССР, општеството и нејзиниот журнал.
Но, малкумина знаат дека Менделеев бил еден од последните светски познати руски научници од крајот на деветнаесеттиот век што ја претставувал идејата во светот на науката, идејата за етерот како глобално значајна суштина, Менделеев му дал фундаментално научно и практично значење во откривањето на тајната на постоењето, како и за подобрување на национално-економскиот живот на луѓето.
Покрај тоа, малкумина знаат дека по ненадејната смрт на Менделеев (27 јануари 1907), кој тогаш беше признат како извонреден научник во сите научни општества ширум светот, освен само еден во академијата на науките во Санкт Петербург, неговото најважно откритие беше „Периодичниот закон“, кој бил намерно и со плански фалсификуван од Светската академија на науките.
Многу малку луѓе дури и сега знаат дека сето погоре е поврзано со заедничката нишка за жртвување на најдобрите претставници на негираната руска мисла во корист на народот, социјално корисна, заради растечкиот бран на неодговорност во горните класи на општеството од тоа време.
Всушност, оваа дисертација е посветена на сеопфатно толкување на оваа втората теза, затоа што во секоја вистинска наука, занемарувањето на значајни факти секогаш води кон лажни резултати.
На сликата е оригиналниот Периоден Систем на Мендеелев од 1906 година со приказ на нулта елементот – Етер (Њутониум) од учебникот “Основи на Хемијата VIII издание”:
Неограничена енергија може да се добие и од вода. Водата не е само H2O туку и течен кристал што акумулира и рефлектира енергија и свест од околиниата. Затоа има меморски особини кои оваа физика не може да ги објасни. Неограничена енергија може да се добие и од вакум. Ладната фузија е откриена некаде во средните на 20-ти век во Русија. Сите научници се убиени од Пиличков па надаље и откритијата се криени. Природниот систем на елементите на Д.И. Менделеев оригинално почнувал со елементот ЕТЕР (нулта група, наречен и како Њутониум во чест на Њутн) и сите останати елементи настанувале од него. Тоа е скриено и Менделеев чудесно умира од грип како и сите негови соработници. Периодниот систем без Етерот на почетокот го лансирале во целиот свет еврејските научници. Етерот е скриен и во физиката. Оригиналната електро-магнетна теорија каква првобитно била поставена од самите нејзин творци – Мајкал Фарадеј и Џејмс Кларк Максвел е подоцна измената од страна на еврејските математичари Хевисајд и Лоренцо. Од оригиналните Максвеловите равенки кои математички ја опишуваат природата на електромагнетните појави овие математичари го отфрлиле сакралниот дел и ја преправиле да биде едноставна, го оставиле само во нејзе векторскиот дел, за да, нанводно, на инжињерите им биде полесно во таквите околности со равенките да работат. Овие непотполни Макесвелови равенки и денеска се изучуваат на сите Универзитети ширум светот. Од голема важност е да се разбере, дека така изменетите, електро-магнетни равеники кои ги представуваат електро-магнетните појави всушност ја кријат правата природа на овие појави, за да сакралниот дел што се однесува на физиката на енетерот. Тоа е енергија која овозможува све и која човекот може неограничено и безплатно да ја користи. На физиката на етерот своите темелни откритија ги засновал и Никола Тесла и затоа е генерлано ограничуван и спречуван од големите корпорации кои го диктираат темпото и ја дозираат науката. Оваа секта ционистичка е одговорна што имаме ваква аутистична наука која го моделера светот односнсо го води во амбис. Да не искочи дека јас самиот измислувам теории и бладам ова истото го кажува рускиот акедемик Сергеј Албертович Саљ – Доцент на катедрата за физика, секретар и помошник на председателот на Руското Физичко друштво од 2011 година.
ДАЛИ ПОСТОИ ЕТЕР И ЗОШТО ГО ИМА ВО ОРИГИНАЛНАТА МЕНДЕЛЕЕВА ТАБЕЛА ОД 1906 ГОДИНА И ПОТОА Е УКИНАТ?
Навршија 182 години од раѓањето на големиот светски руски научник од крајот на 19 век Дмитриј Менделеев, творец на „Периодичниот закон“ или како што е познат денес, периодниот систем на хемиските елементи. Но, малкумина знаат дека тој ја приложил во светската наука идејата за етерот или звучните бранови или њутониум како што го нарекува. Нејзиното приложување е фундаментално за научното значење во откривањето на тајните на вселената и нејзиното постоење. Воедно, Менделеев го вклучил њутониумот во неговата оригинална периодична табела на хемиските елементи. Тој е најмалиот составен дел на сите други елементи, помал од молекулите и од честитчката од која произлегуваат атомите. Оригиналот на периодниот систем рускиот научник го објави во 1906 година во учебникот „Основи на хемијата“. Таму во нулта група заедно со познатите инертни гасови хелиум, неон, криптон и ксенон, Менделеев го става и етерот. Го нарекува „њутониум“ во чест на големиот Исак Њутн. Токму тој тврдел: „Целиот простор на универзумот се состои од неостварлив гас, без кој е невозможно постоењето на што и да е.“
Менделеев, исто така смета дека етерот е поврзан со хемијата и физиката како единица и е основен елемент на вселената. На крајот на 19 век, Русинот е еден од последните светски научници кој стои зад идејата дека етерот е супстанца од која се гради универзумот и во неа е клучот за одгатнување на неговата мистерија.
По предвремената смрт, „Периодичниот закон“ бива изменет од Светската академска заедница. Укинувањето на етерот наметнува и промена при која инертните гасови се здружуваат со елементите од осмата група и табелата го стекнува видот во кој се изучува сега.
Бришењето на њутониумот му овозможува на Алберт Ајнштајн, со позајмените идеи на Анри Поанкаре, да ја создаде специјалната Теорија на релативноста. Физичарите се откажуваат од поимот етер и го признаваат електромагнетното поле како доволен објект кој не е потребен како дополнителен носител на етерот. Или кажано на друг начин, наместо етерот, сме го прифатиле електромагнетното поле како поим за дистрибуција и интеракција во кое нема потреба да има етер, бидејќи самото тоа е доволно.
За последен пат, вистинскиот Менделеев систем беше на виделина во 1906 година во Санкт Петербург (учебникот „Основи на хемијата“, VIII издание).
И дури по 96 години заборав, оваа табела за првпат воскреснува од пепелта благодарение на објавувањето на дисертација во списанието „ЖРФМ“ на Руското физичко општество. Укинувањето по 1906 година на етерот, изродило бројни шпекулации и стана омилено кај љубителите на теории на заговор, претставува „храна“ на љубителите на трансцедентното и окултното да развиваат секакви теории врз база на Семоќниот етер во кој живееме и од кој е составен универзумот.
Интересен факт е дека Менделеев не зема Нобелова награда за откритието. Иако е номиниран во 1906 година за наградата за хемија, Шведската кралска академија се противи. Оваа интервенција се објаснува со силното влијание на шведскиот хемичар Сванте Арениус, нобеловец по хемија за 1903 година за Теоријата на електролитната дисоцијација, на која Менделеев бил познат критичар. Рускиот научник умира следната година и така не е меѓу признаените. „Обид за хемиско разбирање на светскиот етер“, 1905 година, стр. 27 „Ако аналозите на аргонот воопшто не даваат соединенија, тогаш е очигледно дека не можеме да вклучиме ниту една од групите на порано познатите елементи и за нив треба да откриеме посебна група – нулта…
Оваа состојба на аргоновите аналози во нултата група е строго логична последица од разбирањето на периодичниот закон, затоа (ставањето во група VIII очигледно не е точно) е прифатена не само од мене, но и од Брајзнер, Пичини и други…
Сега, кога нема ни најмал сомнеж дека пред оваа I група, во која треба да го поставиме водородот, постои нулта група, чии претставници имаат тежина на атомите, помала отколку на елементите од I група, ми се чини невозможно да го негираме постоењето на полесни елементи од водородот. Од нив, треба да се обрне внимание прво на елементите од првата серија на првата група. Го означуваат го со „y“. На него очигледно ќе припаѓаат основните својства на аргоновите гасови… Корониумот е со густина од редот на 0,2 спрема водородот и тој не може во никој случај да биде светски етер.Овој елемент „у“ сепак е потребен за мисловно да се доближиме до овој најнов главен, затоа и најбрзо движечки елемент „х“, кој според мојата визија може да се смета за етер. Посакувам однапред да го наречам њутониум – во чест на бесмртниот Њутн. Привлекувањето и задачата на целата енергија не може да има реално решение без реалното разбирање на етерот како светска средина, таквата енергија на далечина. Вистинското разбирање на етерот не може да се постигне ако се игнорира неговото постоење и не се смета за елементарна материја.“
„Основи на хемијата“, VIII издание, 1906 година, стр. 613 и после
Овие елементи, по величина на нивните атомски тежини, зазедоа точно место меѓу халоидите и алкалните метали, како што е прикажано кај Ремзи во 1900 година. Од овие елементи е неопходно да се формира посебна нулта група која пред сите во 1900 година ја признал Херера во Белгија. Сметам тука за корисно да се додаде дека поради неспособноста за соединение на елементите од нултата група, аналози на аргонот треба да се стават понапред од елементите од првата група и во духот на периодниот систем да очекуваме за нив помала атомска тежина, отколку кај алкални метали. Така и се испоставува. А штом е така, тогаш и оваа околност, од една страна, служи за потврдување на исправноста на периодичните начела, а од друга – јасно го покажува односот на аналозите на аргонот кон други, претходно непознати елементи. Како последица на тоа може да се очекуваат елементи од нултата низа со атомски тежини доста помали отколку на водородот. На таков начин може да се покаже дека во првата редица пред водородот постои елемент од нулта група со атомска тежина 0,4 (можеби тоа е елементот корониум на Јанг), а во нултата редица, во нултата група – елемент со ништожно мала атомска тежина, неспособен на хемиски интеракции и како последица на ова поседува исклучително брзо сопствено делумно движење (гас).
Овие својства можеби треба да се припишат на атомите на светскиот етер. Мислата за тоа е наведена во Предговорот кон ова издание и во руска журнална статија од 1902 година… “ Корониум е името дадено на елемент кој научниците во 19 век претпоставувале дека постои во круната на Сонцето. Истражувачите набљудувале непозната зелена лента во спектрите на сончевиот ореол, која е видлива само при целосно затемнување на Сонцето. Независно еден од друг, Чарлс Аугустус Јанг и Вилијам Харкнес ги набљудувале зелените гасови при 530.3 нанометри за време на затемнувањето на 7 август 1869 година.
Оваа лента не одговарала на спектарот на ниту еден познат елемент и за тоа било предложено името корониум како извор на бојата.
Во 1930 година, Валтер Гротриан и Бенгт Едлен ја идентификувале природата на зелените ленти. Тие сфатиле дека тие не се предизвикани од непознат елемент, туку од силно наполнето железо, Fe13 +. Силно натоварени метални јони се одговорни и за други претходно неидентификувани ленти во сончевите спектри.
Безусловното и цинично е непознавање на светската наука за местото и улогата на етерот на земјата во природните процеси (и во табелата на Менделеев) која создаде голем број проблеми со кои се соочува човештвото во нашата технократска ера.
Главниот проблем е енергетскиот!
Имено, игнорирањето на улогата на етерот на Земјата им овозможува на научниците да направат лажен (а во исто време и незгоден) заклучок дека луѓето можат да произведат енергија за нивните дневни потреби само со горење, т.е. неповратно уништување на супстанцијата (горивото). Оттука и лажната теза во денешната енергетска индустрија за недостаток на реална алтернатива. И ако е така, останува само да кажеме една работа: да се произведе атомска енергија (еколошки највалкана) или од гас, нафта и јаглен, представува загадување и труење на сопственото живеалиште без никаква мерка.
Имено, игнорирањето на улогата на етерот на Земјата ги охрабрува сите современи нуклеарни научници итрински да бараат „спас“ во раздвојувањето на атомите и елементарните честички во специјалните скапи синхрони забрзувачи. За време на овие монструозни и крајно опасни последици, експериментите бараат да се открие таканаречената „кварк-глуонска плазма“ што понатаму би ја користеле наводно „за придобивката“, во согласност со нивните персонализации – како „примар“ (терминот на овие нуклеарни научници), според нивната лажна космолошка теорија што ја нарекуваат – Биг Бенг.
Забелешка, проценуваме дека ако се оствари овој „скриен сон на сите модерни нуклеарни физичари“, ненамерно ќе се случи дека најверојатно ќе биде крај на кој било живот на земјата и крајот на самата планета Земја, создаден од човечка рака. Навистина „Биг Бенг“ на глобално ниво, не фиктивно, но реално.
Затоа е неопходно да се стави крај на ова безумно експериментирање на светската академска наука, која е свртена наопаку од ефектот на отровот „пси-фактор“, а кој се чини дека дури не ги сугерира и можните катастрофални последици од овие безумни параноични контракции. Менделеев бил во право: „Проблемите со гравитацијата и проблемите со целата енергија не можат да се решат без вистинско разбирање на етерот како копнен медиум, кој пренесува енергија на растојанија“.
Менделеев бил во право во ова: „Понекогаш мислам дека за да се пренесе знаењето на денешната индустрија, до луѓето кои живеат од тоа, не води кон најдобри последици, таквите лица треба многу внимателно да се слушаат“.
„Главната поента на ова е дека заедничките интереси кои се вечни и трајни, честопати не се совпаѓаат со личните и привремените, но честопати се контрадикторни едни со други, а според мене треба да се даде приоритет, доколку не можат да се помират, со општите интереси а не на другите. Тоа е драма на нашето време “. (Менделеев, „Мисли за познавање на Русија“ во 1906 година)
Значи, етерот на Земјата е супстанција на секој хемиски елемент и средство – од секоја материја, постои апсолутна реална материја како космички елемент што создава суштина.
Земјиниот етер е извор и круна на целата оригинална табела на Менделеев, нејзиниот почеток и крај – алфа и омега на периодичната табела на елементи на Дмитриј Иванович Менделеев. Познавајќи ја суштината на Етерот лесно ќи ни постане јасна онаа научна смисла опишана во најдревните списи пишани на санскритот – Ведите.
